اینکه هنوز هیچی نشده و من از ساعت شیش قلبم داره هزار اسب بخار میزنه ، دستام عرق کرده ، نفسم بالا نمیاد و سلول سلول بدنم داره میلرزه نشونه‌ی خوبیه یا بد ؟
پ.ن: یادتونه ابتدایی می‌خواستیم بریم اردو از شب قبل استرس داشتیم و خوابمون نمی‌برد ؟ یا عید که میشد ، لباس نو‌ها تو کمد خودنمایی میکردن و لحظه شماری میکردیم تا بپوشیمشون ؟ یا وقتی تولدمون بود و کادوها رو میز بود و باید صبر میکردیم که بعد از کیک خوردن بازشون کنیم ؟
از اون اضطراب‌های بچگونه و قشنگ
یه نوع انتظار باحال
اون طوریه دلم الان :))